Helaas moet ik vandaag een wat minder leuk verhaal gaan schrijven, aangezien er gisteren iets minder leuks is gebeurd hier.

Ik zal het verhaal beginnen met iets dat ik vorig jaar heb meegemaakt, dit zal ook de titel van het verhaal verklaren. Vorig jaar, toen ik vier weken in Barcelona geweest was, werd mijn nike portemonee gestolen in de metro. Na een heel gedoe, kwam alles toch wel goed. Uiteindelijk heb ik de portemonnee zelfs nog terug gekregen van de Nederlandse Ambassade in Barcelona, ongeveer in januari. Echter heb ik hem daarna nooit meer gebruikt, tot dat ik deze portemonnee toch wel handig vond lijken voor mijn reis naar Mexico.

Nu naar de gebeurtenis van gisteren. Na eigenlijk de hele dag niets gedaan te hebben, vroeg Anaid me om met haar en een vriend van haar mee te gaan de stad in. Nadat we deze vriend van Anaid hadden opgehaald gingen we de stad in. Uiteindelijk besloten we op het Gran Plaza langs de rivier te gaan lopen. Na een tijdje te hebben gelopen en nog ergens even op een bankje te hebben gezeten besloten we maar weer terug te gaan, langs de rivier, richting de auto.

Toen we terug liepen moesten we ook een stukje onder de brug door, daar is het net iets donkerder. In principe was het niet echt rustig op het pad langs de rivier, er liepen gezinnetjes rond met kinderen en er waren vissers in de buurt. Maar op een gegeven moment komen er opeens een stel 'cholos' aan (idioten met van die lelijke veel te wijde kleding) op fietsjes. In eerste instantie dacht ik eigenlijk: 'wat een idioten, beetje cool doen met die lelijke fietsjes', maar Anaid en die vriend stopten al met lopen en deinsden al wat terug. Daarna kreeg ik door dat ze opeens heel snel terug kwamen fietsen. Anaid liep al een stukje terug, waardoor ze op een afstandje vna zo'n 10 meter van me stond, maar deze cholos reden als eerste naar haar toe. Toen kreeg ik ook echt door dat ze ons overvielen. Ik had geen enkel benul in hoeverre deze lui gevaarlijk waren, dus ik schrok in principe best wel, ik had het namelijk helemaal niet verwacht of zien aankomen. Bovendien schrok ik ook van de reactie van Anaid, die meteen haar tas afgaf, waardoor ik meteen dacht dat ze in principe gevaarlijk waren (messen, misschien wel pistolen mee, je weet het niet). Ik stond daarom ook perplex en kon en wilde ook niets doen. Ik heb echter alleen maar naar Anaid gekeken, want ik was het bangste voor haar, dat ook deels kwam door haar reactie en ik wist absoluut niet wat er zou kunnen gebeuren. Daarna liep die kerel naar mij toe en vroeg mij om mijn telefoon, waarop ik antwoordde dat ik die niet had. Echter pakte hij toen wel mijn portemonnee uit mijn zak. Doordat het donker was kon ik ook niet zien of ze iets van wapens of dergelijke hadden en ze stonden als groepje om ons heen. Nadat ze de tas van Anaid hadden en mijn portemonnee, reden ze weg.

Daarop volgend rende Anaid meteen naar andere mensen toe, die aan de andere kant van de brug stonden, om de politie te bellen. De politie arriveerde verbijsterend snel, binnen een minuut waren ze al ter plaatsen. De politie wilde deze jongens ook erg graag pakken, zo te zien, aangezien ze meteen met gierende banden de stad in reden.

Omdat Anaid's telefoon in haar tas zat, probeerde de achtergebleven politie deze jongens te bellen. Het schijnt namelijk zo te zijn dat ze onze spullen jatten, om ze daarna in een soort van omruilen te willen verkopen aan jou. De politieagente, die liet voordoen of ze Anaid was, had al gesproken met de jongens en een soort van afspraak gemaakt. Een heel plan, zoals je die in films ziet, werd bedacht om de spullen terug te krijgen en de jongens te arresteren. Op dit moment hadden Anaid en ik nog vrij goede hoop dat onze spullen heel snel terug zouden komen en vond ik het optreden van de politie aardig goed.

Net nadat het gehele plan bedacht was kwam er een politieauto aan. Hierin zou de jongen zitten die ons bestolen had. Toen Anaid keek, zei ze direct dat hij het was en de vriend ook. Ik kon de jongen echter niet geheel herkennen, omdat ik de meeste tijd alleen naar Anaid gekeken had of die jongens niks met haar zouden doen en ik nogal verrast was door de overval. Ik heb echter, op aanraden van Anaid (middels een dwingende blik en wat duidelijke Nederlandse woorden) ook gezegd dat hij de jongen was. Onder het motto dat hier in de Mexicaanse justitie gebruikt wordt: 'je bent schuldig, tot dat het tegendeel bewezen is', werd de jongen naar het politiebureau gebracht. We kregen van de politie een tijdje daarna te horen dat hij echter niet sprak op het politiebureau.

Hierop volgend kwam de familie van de jongen naar het plein toe, waar we stonden. Hier kregen we te horen, van de politieagente die ons hielp, dat de jongen het neefje was van een van de politieagentes ter plaatse. Daarbij konden we ook geen contact meer krijgen met de jongens. Hierop adviseerde de politie ons maar naar huis te gaan.

Toen was de meeste hoop dus vervlogen, maar we dachten dat er in ieder geval iemand was opgepakt. Helaas kwamen we er vandaag achter dat de jongen, logischer wijze in principe, vrijgelaten was, door het mooie corrupte Mexicaanse politiebeleid en de letterlijke vriendjespolitiek (de familie van de jongen heeft de hele avond op het plein met de politie, en de vooral de tante van de jongen, gesproken en gewacht tot wij weg gingen, waarop ze de jongen vrij hebben gelaten.

Echter hebben wij vandaag, met het hoofd van de politie hier gesproken, en haar zwaar onder druk gezet (ze doen anders immers niets) door te stellen dat de dingen die van ons gestolen waren erg belangrijk waren, etc. Vandaag zou er mogelijk meer informatie komen, aangezien de jongen een bekende is bij de politie. Hopelijk krijgen we onze spullen nog terug, maar ik ben in ieder geval blij dat er niets ergs met ons gebeurd is.